چگونه تصاویر گوشی خود را به تلویزیون منتقل کنیم؟

امروزه راه‌های زیادی برای انتقال محتوای گوشی‌های هوشمند به تلویزیون وجود دارد و یکی از سوالات مهمی که ذهن بیشتر کاربران را بخود مشغول کرده است این است که چگونه تصویر گوشی خود را روی صفحه‌ی تلویزیون به نمایش درآورند؟ این سوال پاسخ‌های متفاوتی خواهد داشت، چرا که به دلیل فناوری‌های مختلفی که در گوشی‌ها و تلویزیون‌ها به کار رفته، روش های مختلفی نیز برای انتقال تصاویر گوشی به تلویزیون وجود دارد. حال در این مقاله به توضیح این روش ها می‌پردازیم. با آچارباز همراه باشید:

برای اینکه پورت یو‌اس‌بی گوشی شما قابلیت ارسال تصاویر را داشته باشد، باید یکی از دو فناوری MHL یا Slimport پشتیبانی کند. این دو فناوری‌، این امکان را به شما می‌دهند که محتوای داخل گوشی خود را از طریق پورت USB گوشی به پورت HDMI روی تلویزیون منتقل کنید.

اسلیم ‌پورت (SlimPort)

تکنولوژی اسلیم‌پورت را می‌توان بیشتر در گوشی های اندرویدی ال جی پیدا کرد. شما می‌توانید فهرست کامل گوشی‌هایی که از این فناوری پشتیبانی می‌کنند را در این لینک ببینید. یکی از ویژگی‌های اسلیم‌پورت‌ این است که علاوه بر سازگاری با استانداردهای HDMI، با فناوری DisplayPort که در مانیتورها مورد استفاده قرار می‌گیرد نیز سازگار است. همچنین از پورت‌های VGA و DVI نیز پشتیبانی می‌کند.

یکی دیگر از ویژگی‌های اسلیم‌پورت نسبت به MHL این است که این فناوری نیازی به منبع برق خارجی ندارد.

اگر گوشی شما از اسلیم‌پورت پشتیبانی می‌کند، به راحتی می‌توانید مبدل آن را تهیه کنید؛ هنگام خرید مبدل به خاطر داشته باشید که اسلیم‌پورت علاوه بر HDMI از پورت‌های دیگری نیز پشتیبانی می‌کند؛ پس دقت کنید مبدل مورد نیاز و سازگار با نمایشگر خود را تهیه کنید.

ام ‌اچ ‌ال (MHL)

فناوری ام ‌اچ ‌ال اولین بار در گوشی سامسونگ گلکسی اس ۲ مورد استفاده قرار گرفت و به عنوان راهکاری ساده برای گرفتن خروجی HDMI از درگاه میکرو یواس‌بی معرفی شد که تا‌کنون بیشتر تولیدکنندگان مانند سونی و HTC از این تکنولوژی استفاده کرده‌اند. البته این تکنولوژی به دلیل هزینه فراوانی که دارد ممکن است در بیشتر گوشی ها مورد استفاده قرار نگیرد، چرا که پورت USB باید برای پشتیبانی از آن باید تغییراتی داشته باشد و به علاوه حق امتیاز استفاده از آن نیز پرداخت شود. به همین دلیل، گوشی‌های ارزان قیمت، از قابلیت MHL پشتیبانی نمی‌کنند.

اما اگر گوشی شما از این تکنولوژی پشتیبانی می‌کند، باید یک مبدل برای پورت یواس‌بی گوشی خود تهیه کنید.

با استفاده از این مبدل می‌توانید اتصال HDMI را بین گوشی و تلویزیون خود برقرار کنید. گوشی‌های قدیمی‌تر نیاز به منبع برق خارجی نیز خواهند داشت؛ اما چنانچه گوشی شما از نسخه‌ی دوم ام‌اچ‌ال MHL 2.0 پشتیبانی کند نیازی به منبع برق نخواهید داشت. همچنین اگر از گوشی‌های سامسونگ نسل اس۳ و بعد از آن استفاده می‌کنید محدود به استفاده از آداپتورهای رسمی سامسونگ خواهید بود؛ چرا که این گوشی‌ها از مبدل متفرقه پشتیبانی نمی‌کنند.

میراکست (Miracast)

میراکست توسط ائتلاف وای‌فای (WiFi Alliance) به عنوان یک افزونه‌ به فناوری وای‌فای اضافه شد تا امکان انتقال تصویر به‌صورت بی‌سیم را فراهم کند. بهترین راه برای دانستن اینکه میراکست چیست این است که آن را به عنوان یک کابل اچ‌دی‌ام‌آی بدون سیم تصور کنید. هدف از ساخت این فناوری این بود که تصاویر روی صفحه‌ی موبایل عینا در نمایشگر دیگر قابل رؤیت باشند. در اتصال میراکستی، هر دو دستگاه باید با میراکست سازگار باشند تا یکی نقش فرستنده و دیگری نقش گیرنده را ایفا کند. چنانچه گیرنده‌ی شما از این فناوری پشتیبانی نمی‌کند، می‌توانید یک مبدل مانند Netgear PTV3000 تهیه کنید تا تصاویر را از گوشی شما تحویل گرفته و به ورودی اچ‌دی‌ام‌آی تلویزیون منتقل کند.

برای پیدا کردن گزینه‌ی Miracast در گوشی اندرویدی خود به تنظیمات بروید. در اندروید ۴.۲ به بالا، این گزینه با عنوان Wireless Display وجود دارد که به صورت پیش‌فرض غیرفعال است. اگر آن را فعال کنید، گوشی شروع به جستجو برای دریافت‌کننده‌ی مناسب می‌کند تا اتصال را برقرار کند. دقت داشته باشید که برخی شرکت‌ها این گزینه‌ها را تحت منوی Display و برخی دیگر مانند گوشی‌های سونی اکسپریا آن را در بخش Connectivity و با عنوان Screen Mirroring اضافه کرده‌اند.

وقتی به گیرنده متصل شدید، درست مثل زمانی که از MHL یا اسلیم‌پورت استفاده می‌کنید، هر آنچه در گوشی می‌بینید باید روی نمایشگر دیگر نیز قابل مشاهده خواهد بود.

تنها ضعفی که این فناوری یعنی میراکست دارد این است که در پخش محتوای سنگین و با کیفیت بالا به مشکل خورده و در این موارد مشکلاتی مانند گیر کردن‌ و قطع و وصل‌های کوتاه ممکن است بروز پیدا کنند. بهتر است از روش‌های کابلی یا در صورت امکان از کروم‌کست استفاده شود.

کروم‌کست (ChromeCast)

فناوری کروم‌کست از شبکه‌ی محلی و با استفاده از روتر کار می‌کند.کروم‌کست در واقع یک کامپیوتر کوچک است که از طریق روتر شما به اینترنت وصل می‌شود. سپس، شما باید در گوشی هوشمند خود برنامه‌ی گوگل کست (google cast) را نصب کنید و به شبکه‌ی محلی وصل شوید و در آن دانگل کروم‌کست متصل به آن شبکه را پیدا کرده و به آن وصل شوید.

روند جستجو و اتصال در روش کروم‌کست بسیار ساده است و می‌توانید دانگل‌های کروم‌کست متعددی را در یک شبکه داشته باشید و با نام‌گذاری آن‌ها همگی را در برنامه‌ی گوگل کست به صورت مجزا ذخیره کنید‌.

بعد از اتصال، با توجه به اینکه گوشی شما چیست و از چه نرم افزاری استفاده می‌کنید، امکاناتی در اختیار شما قرار داده می‌شود. به عنوان مثال زمانی که گوگل کست روی گوشی نصب شده باشد، یوتیوب و نت‌فلیکس دکمه‌ی مجزایی برای پخش تصاویر خود از طریق کروم‌کست خواهند داشت. لمس این دکمه این امکان را به شما می‌دهد که در لحظه محتوای در حال نمایش را به دانگل کروم‌کستِ متصل به تلویزیون ارسال کنید. بسته به منطقه‌ای که در آن زندگی می‌کنید ممکن است سرویس‌های دیگری وجود داشته باشند که پشتیبانی پیش‌فرض از کروم‌کست را در اپلیکیشن خود گنجانده باشند.

از دیگر ویژگی‌های مثبت کروم کست این است که هنگام استفاده از آن گوشی شما کار سنگینی انجام نمی‌دهد؛ چرا که کروم‌کست به راحتی به اینترنت وصل شده و با استفاده از نسخه‌ی ویژه‌ای از کروم ویدیو را بارگذاری و منتقل می‌کند. در نتیجه، گوشی شما برای استفاده، جستجو در اینترنت و پیدا کردن محتوای جدید و اضافه کردن به لیست پخش، آزاد خواهد بود.

همچنین می‌توانید از طریق مرورگر کروم نیز در لپ‌ تاپ و گوشی تصاویر را انتقال دهید.

دی ‌ال ‌ان ‌ای (DLNA)

عبارت DLNA مخفف Digital Living Network Alliance به معنی ائتلاف شبکه‌ی زندگی دیجیتالی است که در سال ۲۰۰۳ توسط سونی معرفی شد. به همین دلیل بیشترین سازگاری را با دستگاه‌های سونی نظیر پلی‌استیشن ۳ و ۴، لپ ‌تاپ‌های وایو و گوشی‌های اکسپریا دارد. با این حال، بیشتر گوشی‌ها و تلویزیون‌های هوشمند از این فناوری پشتیبانی می‌کنند.

در اتصال DLNA یک دستگاه نقش سرور و دستگاه‌های دیگر نقش کلاینت یا کاربر را ایفا می‌کنند. وقتی دستگاهی نقش سرور را داشته باشد، فایل‌هایی در آن دستگاه که برای اشتراک‌گذاری توسط DLNA انتخاب شده‌اند، برای سایر کاربران متصل به شبکه‌ی محلی قابل دسترس خواهند بود.

بنابراین، یک رایانه‌ی شخصی متصل به DLNA می‌تواند موسیقی‌ها و فیلم‌های موجود در دستگاه سرور را مشاهده و ذخیره کند. گوشی هوشمند شما نیز می‌تواند این فایل‌ها را مشاهده کند و آن‌ها را روی تلویزیون دارای قابلیت DLNA نیز نمایش دهد.

DLNA ابزار بسیار قدرتمندی است؛ اما دارای محدودیت‌هایی است، به عنوان مثال تنها فایل‌های ذخیره شده امکان انتقال از این طریق را دارند. یعنی محتواهایی مانند صفحه‌ی مرورگر و ویدیوی یوتیوب از طریق دی‌ال‌ان‌ای قابل انتقال نیستند.

شما با کدام روش تصاویر خودتان را به نمایش می‌گذارید؟ آیا با روش های دیگری هم آشنایی دارید؟ در صورت امکان با ما به اشتراک بگذارید.

آچارباز، سامانه اعزام سرویسکار به محل

منبع: زومیت